24 september - Straatsburg

We hebben weer heerlijk geslapen en zijn goed uitgerust. We hebben geen zin meer in scrumbeld eggs in een hotelrestaurant en hebben de kamers zonder ontbijt geboekt. Gisteren al genoeg leuke bakkerij-achtige zaken gezien en ook via goolge vinden we wat met goede recencies. Na een frisse douche en een koffie op de kamer lopen we de stad in op zoek naar een gezellig plekje. We gaan buiten zitten op houten banken en bij houten tafels. Het is wel een beetje fris, maar wel lekker om nog buiten te kunnen ontbijten, dat zal er de komende tijd in Nederland niet meer inzitten.

Wilko neemt een omelet en ik wentelteefjes, deze zijn heel luchtig (van Brochette brood gemaakt) en smaken goed. Cappuccinootje en verse jus erbij en we zijn klaar voor 20 euro ipv 60 euro in het hotel, maar eigenlijk veel lekkerder. Wilko houdt de hele tijd de buienradar in de gaten, we hebben voor vanmiddag een fietstocht geboekt, maar zoals het er nu naar uit ziet, gaat het precies regenen als we zouden starten. We wachten maar gewoon af, eerst even winkelen. Het miezert heel af en toe een beetje. Ik heb een jas nodig voor deze temperatuur, degene die ik aanheb is echt versleten, de voering hangt uit mijn mouwen. In de eerste winkel waar we naar binnen gaan, is veel keuze. Ik pas er een paar, maar zijn best prijzig. Buiten op het raam stond dat ze uitverkoop hadden, dus ik loop nogeens terug om te kijken hoe dat zit. Met kleine stickertjes die de korting aanduiden is alles afgeprijsd, aha, dat scheelt bij mijn jas 20%. Meer heb ik niet nodig om de keuze te maken. Echt een stoer jackie! 

We gaan naar een overdekt winkelcentrum omdat we regen verwachten. Het lijkt wel of we in Bangkok zijn, flashback. Ik zie een leuk jurkje in de etalage, toch maar even passen. Altijd weer afwachten hoe een wijd jurkje valt bij mij, ik word al snel een tonka. Maar dit staat eigenlijk wel goed, riem erbij en afrekenen maar.

Ondertussen ziet Wilko op zijn app dat de regen pas rond 16.30 uur gaat vallen, na de fietstocht dus. We moeten nu wel op gaan schieten als we nog naar de fietstocht willen. Even flink doorstappen naar het hotel, spullen wegbrengen en dan blijkt dat het meetingpoint best dichtbij is, 800 meter. We kunnen even rustig aan doen.

Als we bij het meetingpoint aankomen is er niemand, het is een plein met een groenstrook en het is niet helemaal duidelijk wat het meeting point is. Er zouden ook fietsen moeten zijn. Maar dan is daar Lionel, onze tourguide. Ondertussen komt er ook een echtpaar met eigen fietsen aan en een groep van 4 mannen. Allemaal Nederlanders. Jammer dat Lionel geen Nederlands spreekt.  We gaan naar de garageblokken waar we de fietsen kunnen ophalen en ondertussen komt er ook nog een koppel uit Oost-Europa. 

Lionel blijkt erg grappig, hij is leraar architectuur, spreekt erg goed Engels, zonder accent en vertelt veel, maar niet langdradig. Straatsburg is heel vaak gewisseld eigenaar: Frankrijk, Duitsland en dan een paar keer open en neer. Je ziet dit terug in de bouwstijl en in de keuze van bomen. In het gedeelte dat de Fransen hebben ontwikkeld, staat een hele rij plantanen en in Neustad, het gedeelte dat Duitsland heeft uitgebreid kom je Linden tegen. De fietstocht duurt ruim 2 uur en is verrassend vermakelijk. We moeten wel op schieten want de lucht kleurt zwart en die regen gaat nu echt wel komen. Op het pleintje waar we gestart waren, staan tafeltjes en wordt simultaan geschaakt. Je mag zo aanschuiven, maar we passen, gezien de druppels die gaan vallen en duiken een Ierse pub in.

Het eerste pintje drinken we nog buiten, maar als het echt begint te plensen, gaan we toch maar naar binnen waar de volksliederen luid schallen en rugby op tv aan staat. We hebben vandaag alleen ontbeten en ik begin wel trek te krijgen, een plankje met wordt en kaas smaakt wel lekker dan. Onze buren zien al dat lekkers staan en vragen of ze ook zo'n plankje kunnen bestellen, dat gebeurt ons deze vakantie wel vaker. Het bier zijn we wel beu en we gaan voor de whiskey, helemaal in stijl met de pub. Rond 19.00 uur proberen we af te rekenen, maar onze rekening is zoek, het pin apparaat werkt vervolgens niet, het is alsof ze ons niet kwijt willen.

We willen naar de Thai die we vanmiddag in little Italy gezien hebben, maar als we daar aankomen, is het al vol. Jammer, we hadden echt zin in iets Aziatisch. Een stukje verderop hebben we een Indiaas restaurant gezien en een Tibetaans. Helaas is de Tibetaan ook vol, maar bij de Indier is nog plek, alleen jammer dat net voor ons twee Duitse gezinnen met schreeuwende kinderen naar binnen gaan. Omdat alles overal wel erg vol eruit ziet, gaan we toch maar bij de Indier eten. Lastig hoor, vakantie vieren, keuzes maken...

Het is ook hier weer heerlijk, ik heb een soort nasi en Wilko een Curry. Zonder toetje gaan we naar het hotel terug. De vakantie zit er bijna op, morgen rijden we naar Nederland.