30 mei - strand

Gisteravond stond er een tas met wijn, koffie, honing, suiker en melk voor de deur.  Aardigheidje van de eigenaars. Komt goed uit, want met die rommelende darmen probeer ik een geroosterde boterham met honing. Dat gaat goed! Ik denk dat de makreel zijn weg naar buiten met goed gevolg heeft afgelegd. 

Vandaag zijn papa en mama 55 jaar getrouwd en ik facetime ze om te feliciteren. Even foutje gemaakt met het tijdverschil. Het is in Nederland geen uur later, maar een uur vroeger... ik bel ze dus wakker om 7 uur.

Vandaag staat een mooi idyllisch strandje op de planning, maar we rijden eerst 30 km om naar het geitje. Het zit me echt niet lekker.  Wilko vraagt terecht wat ik wil doen als hij nog vastgebonden zit, een tamme geit loslaten in de wildernis is ook geen goed plan.  Eerst maar eens kijken of hij er nog staat. En wat zijn we gerust gesteld, bij de boom staat hij niet meer en als we wat zoeken zien we hem verderop op straat lopen. Even goed inzoomen... 

Opgelucht rijden we terug en gaan op weg naar het strand. Er zijn al een paar dagen wegwerkzaamheden en het verkeer kan maar 1 rijbaan gebruiken.  In tegenstelling tot Millingen, waar stoplichten staan met een geavanceerde camera om het verkeer te sturen, staan hier 2 mannetjes met een vlag. Zonder gehoorbeschermers naast de drilboren. Als we aan kunnen rijden, ziet hij ons eerst niet, schrikt en gaat snel staan vlaggen dat we moeten stoppen. En 's avonds als de werkzaamheden gestaakt zijn, staat er niemand, moet je gewoon beetje opletten?!

Ok, Privali beach. Here we come. We dachten dat we slim waren om niet de boot te nemen maar met de auto te gaan.  We moeten via een bergweg, langs een steile wand.  Met een 1.0 motor niet aan te raden. 

Ook niet aan te raden,  als je op het eindpunt bent,  moet je nog een hele lange route via een kiezelpad naar beneden lopen... mooi uitzicht, maar wat is het oppassen, en het is steil, en het is hoog... we lopen een kwart van de route en besluiten om te draaien.  We zien beneden dat er op het strand ernaast auto's geparkeerd staan en dat daar maar een kort bergpad loopt naar het strand.

We rijden terug het bergpad af, blij dat we daar niet meer op hoeven en slaan de weg in richting het andere strand.  Ook niet doen! Dit bergpad is nog erger dan het vorige. Veel smaller, geen vangrails en heel veel scherpe bochten met metershoge afgronden.... ons hart zit in onze kelen. Omdraaien is geen optie. Dus na een half uur bloed, zweet en tranen komen we aan op het strand.  We gaan op de bedjes liggen en moeten even bijkomen. Het bergpad naar het idyllisch strandje slaan we over. Na een verfrissende duik en drankje rijden we terug naar huis. 

Lekker aan ons zwembad, muziek, boek en Wilko zoekt een restaurant voor de avond. Het huis is vandaag schoongemaakt,  nieuw beddengoed en handdoeken. Wat een luxe! Rond 1900 uur gaan we fris gedoucht naar het restaurant,  het ligt een beetje achteraf maar ziet er heel gezellig uit. En niet onbelangrijk,  het eten is verrukkelijk! Zelfs het borreltje en het minitoetje smaken heerlijk.  Dit krijg je trouwens bij elk restaurant, leuke traditie! 

Was weer een fijne dag!