21 september - living the life of the riche and famouse

We worden wakker en hebben heerlijk geslapen, de bedden zijn goed, de airco is super. Geen bovenburen of ander lawaai, de zon schijnt en er staat een licht briesje, heerlijk begin van de dag weer! We gaan naar de serre waar we op het terras gaan ontbijten. het buffet is erg uitgebreid en verfijnd. Je kunt zelf je eitjes koken, en ik leg een eitje in het kokend water met een schepnetje dat je aan de rand hangt. 4 minuten zou toch genoeg moeten zijn. Ondertussen neem ik wat kazen, fruit en pers ik verse jus d'orange. We krijgen cappuccino en de 4 minuten zijn om en ik haal mijn eitje. Het is redelijk druk, de bruiloftgasten van gister avond zijn ook aan het ontbijten en een jonge man die iedereen vrolijk begroet is waarschijnlijk de bruidegom. Opa, oma, tantes, ooms, neefjes en nichtjes de hele franse clan is aanwezig. Ondertussen probeer ik mijn eitje te pellen, maar het is zo zacht nog dat het niet te eten is. De serveerster verontschuldigt zich dat ze niet doorgegeven heeft dat het 6 minuten gekookt moet worden, geen probleem, ik kook er gewoon nog 1. Wilko is ondertussen klaar met zijn ontbijt en bestelt nog een cappuccino, ik wacht geduldig de 6 minuten af. En al gauw kan ik mijn eitje eten. Maar wat blijkt, ook 6 minuten levert nog een snotei op dat kan echt niet op mijn boterham, druipt er van alle kanten af. Dan maar op z'n prins Charles' met breadfingers eten, oftewel, boterham reepjes dopen in je ei. Wat erg lekker blijkt! Terug in de kamer is alles alweer schoongemaakt, zelfs ons bed is verschoont. Er staan weer nieuwe flesjes water en alle handdoeken zijn vervangen. Terwijl ik altijd de handdoeken ophang zodat ze niet vervangen worden, ivm milieu kun je best 2 tot 3 dagen met je handdoek doen. 

Deze ochtend gaan we eens goed genieten van de prachtige locatie. We liggen lekker te lezen op onze zonnebedjes, nemen een koffie in de jaccuzzi en zwemmen een paar baantjes. Er zijn 2 zwembaden en degene onder ons terras is licht verwarmd, je drijfvermogen lijkt hoger als je zwemt. Je hoeft je geen zorgen te maken of je wel een bedje hebt, geen handdoekjes neerleggen om 7.00 uur. Er liggen namelijk al keurig opgerolde handdoeken op elk bed. Er staan zoveel hemelbedden en strandbedden dat als iedereen tegelijk er op wilt er zeker nog 50% leeg zijn en toch ziet het er niet vol en op elkaar geprikt uit. Nou dan gaan we nog maar een baantje trekken. Wilko en ik hebben vandaag dezelfde kleur badkleding aan, mintgroen. Worden we echt zo'n ANWB stel? We hebben er wel de leeftijd voor ;). We gaan ook nog wat baantjes trekken in het andere zwembad bij de serre. Er zitten wat mensen te lunchen, dus fijn dat we zo goed matching gekleed zijn! Ik wil er in springen zonder mijn haar nat te maken, maar dat is een verloren zaak, proestend kom ik boven, dit zwembad is een stuk frisser dan het andere, maar wel lekker! En je kijkt zo uit over zee. 

We willen in de middag naar het oude centrum van Fréjus. Hier is een straatje met kunst ateliers en leuke terrasjes. Maar eerst even douchen, we moeten wel even opletten met de glazen deuren, gister stond er opeens een dame met een mand met lekkers voor de deur, net toen ik in mijn string mijn tanden stond te poetsen. Ik kon natuurlijk weer niet zo snel een handdoek vinden, dus beetje awkward was het wel. Wilko stond onder de douche die in de kamer staat en ook volledig van glas is. Dus gordijntjes dicht voortaan.

Fréjus is niet ver weg, we kunnen er makkelijk parkeren en lopen wat rond door het stadje, Het valt een klein beetje tegen. Het pleintje bij de kerk ziet er wel gezellig uit en we besluiten hier wat te drinken en te eten. Helaas, de keuken was maar open tot 14.00 uur en dan pas wanneer vanaf 19.00 uur. Daar moeten we toch wel aan wennen, In Nederland kun je de hele dag overal terecht voor wat te eten.

We rijden verder naar de haven van Fréjus. Hier zijn volop terrassen en restaurants. Maar ook hier gaan de meeste keukens pas om 19.00 uur open. We nemen wat tapas achtige hapjes, mini hamburgers die nergens naar smaken en wat vietnamese loempia's. De serveerster is ook niet echt gastvrij dus we stappen snel op. Via de haven naar het strand. Het valt ons op dat hier hier al aardig vol gebouwd is met appartementen, heel veel toeristische winkels en hier zal het in de zomer bommetje vol zijn, Dat is niets voor ons. 

We gaan terug naar het hotel, zodat we nog wat kunnen zwemmen. Onze kamer is voor de tweede keer schoongemaakt zien we bij thuiskomt en weer nieuwe handdoeken, koffie is aangevuld en er liggen koekjes. Wat een luxe. We hebben allebei hetzelfde idee, lekker op de strandbedjes bij de zee liggen en een glas droge rosé bestellen voordat de zon ondergaat. Wat hebben we het weer goed.

We hebben niet echt honger, maar willen wel bij 1 van de tentjes van gister langs het strand wat kleins gaan eten. Weer dragen we een zelfde soort outfit. Blouse en sneakers in matching kleur op een spijkerbroek, alsof we het zo afgesproken hebben ;)

We wandelen een stukje en kiezen een restaurantje. Flesje wit, visje voor mij, hamburger voor Wilko en een ober die Engels spreekt maar die wij steeds niet verstaan... ligt niet aan hem, maar aan ons waarschijnlijk. De ober raakt er een beetje geirriteerd van, maar die Fransen spreken Engels met zo'n zwaar accent dat je echt moeite moet doen om het te begrijpen.

Ondertussen komt er een dikke auto aan die recht voor de deur parkeert, wat overigens niet mag. Een gezette man met criminele kop stapt uit, samen met zijn vriendin, eigenaar? vrienden van de eigenaar? Ze worden in ieder geval hartelijk ontvangen en ik zit flink te staren naar die 2 totdat Wilko zegt dat ik echt moet stoppen met loeren want die man heeft het in de gaten... 

Snel naar huis dan maar voordat we ruzie krijgen.... en ons paradijselijk dagje minder leuk eindigt.